Z ogromna przyjemnością przeczytałam artykuł prof. Jacka Wojciechowskiego Wczesnoszkolne bariery lekturowe ("Biblioteka w Szkole" 2001 nr 9 s. 1-2). Pozwolę sobie przytoczyć znamienny fragment.

 "(...) ponieważ czytanie nie jest jedyna formą udziału w  komunikacji publicznej - nie istnieje samoczynna motywacja do opanowania sztuki czytania. Coraz więcej osób uważa, że nie jest to sztuka niezbędna. Zaś nieopanowana i absurdalna  kampania, widoczna zwłaszcza w piśmiennictwie bibliotekarskim, lansująca hasło zagłady pisma wobec zelektronizowania komunikacji, przeświadczenia takie utwierdza. To jest wszak samodestrukcja!"

Słowo potrzebuje ciszy albo -inaczej mówiąc - logosfery, czyli obszaru słowa w środowisku kulturalnym każdego człowieka. Zmniejszone zainteresowanie czytelnictwem jest jednym z symptomów dominacji obrazu w kulturze współczesnych dzieci i młodzieży. A wiemy, że nadmierne obcowanie z obrazem spłyca myślenie, zniechęca do twórczej refleksji, a także zobojętnia na  sprawy rzeczywiście istotne. Cisza ułatwia percepcję słowa, a słowo tworzy myśl.

Patrząc na niektóre propozycje realizacji ścieżki czytelniczej i medialnej, doświadczenia z procedury awansu zawodowego odnoszę często wrażenie, że współcześni menadżerowie oświaty coraz częściej chcieliby widzieć w bibliotece sprawnego informatyka, a nie współtwórcę uczniowskiej logosfery (budowanej też za pomocą komputera).

Drodzy nauczyciele bibliotekarze - nie bójcie się ciszy. Wypełniajcie ja emocjonalnym kontaktem z czytelnikiem, a środkiem waszego kontaktu niech będzie słowo

Iwona Kołodziejczyka
Warszawa