Narrator: Teatrzyk "Mokry Kotek" - miau, miau - ma zaszczyt przedstawić swojej (jakże wykształconej humanistycznie) publiczności sztukę, której tytuł jest w pewnym sensie cytatem z... (oj, chyba przesadzamy z ta dokładnoscią!), której tytuł brzmi: "Scena balkonowa. Reinterpretacja". Tytuł pierwotny: "Julia i balkon". Opieramy się oczywiście na fenomenalnym przekładzie Stanisława Barańczaka. Osoby: Julia, balkon, Romeo. Miejsce: Werona. Czas: noc po balu...

Julia (stoi we wdzięcznej pozie, przytulona do rzeÄ˝by zdobiącej balkon. Twarz oparła na smukłej dłoni, wzdycha): Och...!

Romeo (stoi sobie spokojnie w ciemności pod tymże balkonem, kontempluje ukochaną i czeka na rozwój wypadków).

Julia: Och...! (romantyczne westchnienie zostaje spointowane mało romantycznie) A psik!

Balkon (zgryÄ˝liwie, jak to czynią osoby w pewnym wieku): No tak, a nie mówiłem, że tak będzie?! Dobrze wychowane panienki nie powinny wystawać nocami pod gołym niebem, bo z tego może być tylko katar i reumatyzm! Pamiętam jak dziś, gdy prababka panienki, świeć Panie nad jej duszą... (tu balkon pogrąża się w długich dywagacjach na temat życia rodu Capulettich)

Julia (słucha do czasu, aż wreszcie odzywa się do staruszka dość zwięÄ˝le, a treściwie): Spadaj!

Balkon (przyzwyczajony do karności spada natychmiast, grzebiąc pod sobą gamoniowatego - jak się okazuje -  Romea).

Julia (schodzi z gracją z kupy marmurowego gruzu, otrzepuje suknię, poprawia włosy i spokojnie udaje się na spoczynek)

Kurtyna (cos tam mówi do siebie i opada).

Uwagi: Scenariusz daje dosyć duże możliwości interpretacyjne. Można np. wybrać różne formy narracji - relacjonowanie przez narratora wydarzeń (wszystkich lub wybranych). Można też zastąpić komentarz wyrazista (przerysowaną) grą występujących osób.

Maria Wiaderek

Bolków
Szkoła Podstawowa