|
Zagadki zoologiczne
Zwykła hodowlana świnka to ponoć jego rodzinka.
W lesie mieszka, je żołędzie, a z potomstwem chodzi wszędzie.
Broni swego stada dzielnie, więc dziś proszę cię uprzejmie,
Gdy go kiedyś spotkasz, cóż, nogi za pas bierz i już. (dzik}
Ma bardzo, bardzo dług± szyję,
W głowę zachodzę, jak ona j± myje?
Bo przecież nie ma wielkiej wanny,
Wśród afrykańskich traw sawanny. (żyrafa)
Przyroda różne figle płata,
Ogromny ptak, który nie lata?
Dość dziwne ma upodobania,
Na przykład skłonność do biegania.
Widziano także jak o brzasku,
Po szyję głowę schował w piasku. (struś)
Na Czarnym L±dzie, powiem ci szczerze,
Ogromny postrach wzbudza to zwierzę.
To dzięki swej puszystej grzywie,
Wygl±da groźnie i nobliwie.
I choć w koronie nie był widziany,
Za króla zwierz±t jest uznawany. (lew)
Ten wielki gad podobno płacze.
Uwierzę wówczas, gdy zobaczę.
Pieniędzy jednak nie mam tylu,
By udać się w dorzecze Nilu. (krokodyl)
Noc± ciemn± wci±ż poluje
I złowrogo pohukuje. (sowa)
Jest wielkim kotem,
Który ogromne ma pazury,
Wiec lepiej go nie głaskać
Po czarno-żółtych paskach. (tygrys)
Choć czasem maj± jej figli dosyć,
To podziwiaj± j± lwy i słonie,
Gdy z wielkiej palmy zrywa kokosy,
Zwisaj±c głow± w dół na ogonie. (małpa)
Kto wci±ż uszami wachluje głowę?
Kto ma siekacze z kości słoniowej?
Kto nie je mięsa, bo jest jaroszem,
A jednak wyrósł pięknie, że proszę?!
Któż to jest taki silny i wielki,
Że łamie drzewa i nosi belki? (słoń)
Ten żarłok ciepłym futrem pokryty
Przez cał± zimę śpi jak zabity,
Prawdopodobnie z tego powodu,
Że w zimie pszczoły nie robi± miodu. (niedźwiedź)
Gdy spod wody się wyłania,
Zaraz się bierze do ziewania.
Wówczas wygl±da groźnie tak,
Nos zadarty i za duży
Do niczego mi nie służy.
Ani w±cham nim, ani kicham,
Ani sapię, ani wdycham,
Ani tr±bię - choć to róg. (nosorożec)
Ten dość znany dziwny ptak
Elegancki nosi frak
I we fraku swym na co dzień
Bierze k±piel w zimnej wodzie. (pingwin)
Dumny dźwiga swe dwa garby,
Niczym dwa największe skarby.
I jest w bardzo złym humorze,
Że trzeciego mieć nie może. (wielbł±d)
Wzbija się wysoko w górę,
Mówi±, że jest ptaków królem. (orzeł)
Można by powiedzieć o niej,
Że jest całkiem zwykłym koniem,
Lecz od pyska do ogona
Jest paskami przystrojona. (zebra)
Ten doskonały skoczek,
Nawet gdy ma już roczek,
Lubi być przechowywany
W torbie na brzuchu swej mamy. (kangur)
Ma rudy ogon i w dziupli mieszka,
Kiedy j± spotkasz, daj orzeszka.
Wci±ż wyskubuje z szyszek nasiona,
I w swojej pracy jest niestrudzona. (wiewiórka)
Całe życie w wodzie pływa,
Chociaż ssak to, a nie ryba.
Jest największy w wodnym świecie,
Kto to? Myślę, że już wiecie. (wieloryb)
Żyje w wysokich górach,
Żywi się roślinności±.
Umie ze skały na skałę
Skakać z wielk± łatwości±. (kozica)
Hen na antypodach, w odległej Australii,
Mieszka torbacz, którego "nie pije" nazwali.
Smaku wody nie zna, a jada jedynie
Eukaliptus, z czego w całym świecie słynie. (koala)
Już takie dziwne ma nawyki,
Że lubi latać do Afryki,
Lecz zawsze wraca z nadejściem wiosny
I wtedy słychać klekot radosny. (bocian)
¦pi przez dzień cały, wisz±c pod sufitem.
Do góry nogami, to niesamowite!
W nocy, gdy szuka czegoś na kolację,
Wykorzystuje echolokację. (nietoperz)
W dalekich Chinach mieszka to zwierzę,
Które wygl±dem misia przypomina.
Lecz znawcy mówi± - i ja w to wierzę,
Że szop to jego bliska rodzina.
Futerko w łaty ma czarno-białe,
bardzo mięciutkie, jakby pluszowe.
Jego przysmakiem s± doskonałe
Zawsze świeżutkie pędy bambusowe. (panda)
Skacze chyżo na swych nóżkach,
Chociaż bardzo kręta dróżka.
Przed bocianem czmycha rankiem,
Nie chce być jego śniadankiem. (żaba)
Calutki jest w kolcach, od pupki do uszek,
Gdy zobaczy wroga zwija się w kłębuszek.
Jeżeli drapieżnik atak ryzykuje,
Wówczas się kolcami boleśnie pokłuje. (jeż)
Jest ociężały, dość ślamazarny,
I prawdę rzekłszy, piechur zeń marny.
Lecz jeśli ktoś jest tak długowieczny,
To pośpiech wcale nie jest konieczny. (żółw)
Kto to: czarne, w±sate,
W futrze zim± i latem.
Lubi± mroźn± pogodę,
Łowi± ryby pod lodem. (foka)
Szare futro, długie uszy,
Ogonek nieduży.
Gdy się w krzakach coś poruszy,
Zmyka, aż się kurzy! (zaj±c)
Bibliografia:
"Księga zagadek: 3880 zagadek dla młodszych i starszych dzieci"/ wybór i opracowanie Ewa Małgorzata Skorek. Kraków, Oficyna Wydawnicza Impuls 2002
Orzeł-¦migielska Barbara "Wierszyki i zagadki edukacyjne: edukacja przedszkolna i kształcenie zintegrowane". Toruń, Wydawnictwo Aker 2006
"Zagadki dla najmłodszych: materiały metodyczne"/ wybór i oprac. Joanna Stec. Kielce, Oficyna Wydawnicza i Fonograficzna Mac 1995
|
|
|
